Deprem Şiiri - Yasmin Çetin

Yüklenmiş gidiyor kamyon,
Freni patlamışçasına,
Tez zamanda ulaşacak,
Milyonlarca can kurtaracak.

Geçmedi hâlâ o kara gece,
İçimizde hep bir ukde,
Hep bir acı,
Sarsılan evler değildi bu kez,
Sarsılan içimizdi yüreğimizdi,
Kan ağladı içimiz,
Bir olduk hepimiz.

Evlatlar kaldı yetim,
Çocuklar kaldı anasız babasız,
Daha dünyanın yükünü kaldıramazken,
Düşsem beton yığınlarını kim kaldıracak?

Ey Allah’ım yardım et insanlığa,
Belki bu bir ders,
Belki imtihan,
Sabır versin insanlara Yaradan.

Kimi çok kimi az,
Bağışladı elde avuçta ne varsa,
Onlar aç bizler burada aç,
Onlar uykusuz biz iştahsız,
Gün asla geçmek bilmez.

Nereye baksam deprem,
Nereye baksam enkaz,
Bu kadar çaresizlik neyin nesi,
Bazı gönüller insanlık abidesi,

Kimileri kaldı evsiz,
Kimiler çokça sessiz.
Kimiler aç,
Kimileri muhtaç,
Kimileri evsiz,
Kimileri sessiz.

Bizlerde can onlarda can,
Milletime zeval vermesin Yaradan,
Hep bir olalım kenetlenelim,
İnsanlığa bir ders verelim.