Uzandıkça
Tutasın gelir
Karanlığın uçlarından...
Geceler
Düş yataklarında erir...
Birçoklarının
Nefesleri kesilir
Enkazların altında...
Aç olanlardan alınır
Tok olanlara verilir...
Linç edilir
Çığlıklar...
Bulutlara perçinlenmiş
Ay ışığında...
Düz yazı gibi okunur
Gözlerinden
Hüzünler...
Bir ad konulur ustalığına
Acımasızlığın...
Acılar toprağa sarılır...
Rüzgârların esmesi fark edilmez
Yeraltlarında...
Duvar diplerinde
İnsan olmanın
Sancıları çekilir.
Paris – 19.08.1999
Kayıt Tarihi : 6.8.2003 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!