Bilmez kimse nasıl bilsin saklamışsın.
Dehlizlerde, karanlık kuytu köşelerde.
İçinde olanları saklamışsın, tebessümünle.
Kahkahaların yankılanmış seslerinle birlikte.
Yürürsün hınca hınç sokaklarda, anlayamazlar.
Bakan olsa, saklı öfkeyle karışık duyguyu.
Bir ihtimal görebilir hissedebilir sanma.
Birçok sebep dolaşır herkesin akıllarında.
Gelmez ki neden gelsin, kimsenin aklına.
Aynı anda sessizlik ve yalnızlık olur tercihin.
Sessizlik gürültülere karışır ve ağır gelir.
Gökyüzüne tam dokunurken düşmek gibi.
Ve uzun uzadıya bitmeyen sonsuz gibi.
En çokta geceleri tutamadığın göz yaşı gibi.
Çok zaman beklemişsin, senin gibi sevsin.
Ve anlarsın o sevemez, sen sevmişsin.
Arafta kala kalmak, sende kala kalmışsın.
Bulmak, en zoru sevmeyi bileni.
Bu yerde en imkansızı bu sanırım.
Kenan Gezici 21/10/2025
Kayıt Tarihi : 21.10.2025 22:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!