Denizleri Gördüm Gözlerinde

yine durgun denizleri görüyorum bakışlarında
denizler mi durgun
yoksa gözlerin mi dargın
sen gözlerinden görürken seni
deniz sende görüyor gözlerini

gerilmiş yaylar boşanıyor
ok saplanmış nice ceylan yüreği
çırpınıyor pençesinde ölümün
bir dünya yıkılırken düşünde
yeni bir dünya kuruyorsun
ve kendini
bir kaya sarmaşığında buluyorsun

omzunda taşıdığın bütün acıları
damıtıyorsun durgun sahillerine denizin
bir ceylanın yüreği
olmayan bir yerde
olmadık bir zamanda
örneğin kaf dağının ardında
sıcak bir deniz sahilinde
vuruyor kendini denize

dayanacak acıların
dayanılmaz sara nöbetleri gibi
yıldızları koparıyor
her saat başı bedeninden
bedenin güneş dolduruyor
kanayan yerlerine

sen dağ yüreklisin
yüreğinin yürüdüğü gün
dağlar yürüyecek
çöllerine afrika’nın
ve afrika yeşile boyanacak
desem
sen yürürsün biliyorum
ama asya’nın öksüz kalacağını
neden düşünmüyorsun

bütün iklimleri kuşanmış mevsimleri
güneş ve yıldızlar kadar
kuşanmak isterdim
geceyi aydınlatmayı
ve buharlaştırmayı denizleri
tüm yıldızları heybesine doldurup
okyanuslar uçsun isterdim bakışlarından

ama bilmezdim
yüreğinin afrika kadar
hasret olduğunu suya
güneşi aldığım gün ellerime
kendimi afrika sanıp
kutuplara yöneldim
denizlere saldım
kaynayan yerlerimi
okyanuslar beslendi avuçlarımdan

kımıldayan her şeye
takıldı gözlerim
ve kabus sandım
gecedeki her çığlığı
kendime bir türlü anlatamadım
yılanların ve leyleklerin dost olabileceğini
nerden bilebilirdim ki
öldürülünce bütün yılanlar
fareler kuşatırmış her yanı
21.10.1998 adana