senviyole
sen aşkların en umutsuzu
zor olamazsın zor değilsin
en imkansızı
seni unutmak mı
ne kelime
bir yaz akşamı
kimsesiz bir sahildeyim
sanırım kalbim yerinden çıkacaktı
saat onbir suları
sen aklımdasın
dudaklarımı zorlayan
iki kelime var
seni seviyorum demek
zor olmamalı bu kadar
kan renginde güller
yarım kalan uykular vardır hani
kan ter içinde uyanırsın
gözlerin tavana dikilir
aklında hep onun hayali
karanlıktır her yer
duvarlar üstüne gelir sanki
sabahları kurşun sesleriyle uyanır oldum
burnum boktan
başım beladan kurtulmuyor
canı düşünmeden
avare dolaşıyorum sokaklarda
kimse neyden kaçtığımı bilmiyor
beni sevebilme ihtimalindi
hayatı yaşanabilir kılan
seni sevebilmekti
beni özel yapan
ve seni kıskanmaktı belki
başımı belalara sokan
ne kadar sevmiştik
hiç ayrılamayacak gibi duruyorduk
bu renksiz dünyadan
halbuki ne de aptalmışız
ölümün mucizesini bunca zaman anlamamışız
toprakla bir bütün olmanın güzelliğini
gözlerin karanlıkta bir ışıktı
saçların kumsallardan çalınmıştı
tenin güzde bir buğuydu
yağmurlardan alırdı kokusunu
seni her gördüğümde
korkular tut kendine
savunmandır korkuların
kendinle baş başa kal
şimdi itiraf zamanıdır
o korkuların
hayata karşı kazanımlarındır
herşey sensin
hayatın saklısı gizlisi
okyanusların mavisi
bir annenin karşılıksız sevgisi
en büyük mutlulukların ardındaki
sır perdesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!