Denizci Şiiri - Cihangir Özyürük

Sudan yatağımda hasret örtmüşüm üstüme
Gecenin ıssız sakinliği doluyor lumbuzdan içeri
Görünmeyen köye kılavuz arıyorum sonsuz mavilikte.
Aslında kendi kendime kalabalığım şu sesiz hengamede
Gece, yıldızlar, ay, deniz ve ben yalnız denizci
Bir yün yumağı misali karmakarışık, geçmişiz birbirimize.
Yalnızlıktan ağaç dalları gibi oluyor insanın zihni
Bir düşünceden diğerine sürekli...
Gece bi...r başımayım kendimle bu engin mavilikte
Gökyüzüne çakılı kalıyor bakışlarım, düşünüyorum.
Kısır bir dögü bu sürekli tekrarlanan.
Gittikçe bitmeyen bir yolun yolcusu gibiyim.
Gün gelecek ömür bitecek, Deniz? Tabiki akıp gidecek; şimdi olduğu gibi...