Deniz Kızı Şiiri - Sezer Ateş

Denize kıyısı olan bir deniz kızı,
Görülmeye değer manzarası.
Sıralamış arkasına koca dağları,
Yakalamış zalim balıkçıların ağları.

Denize akıyor sağanak sağanak gözyaşları,
Sinir, sinirli kıyıma vuruyor dalgaları.
Hapiste atılmış o ince duyguları,
Üzülünce ne de güzel parlıyor pulları.

Güneş doğunca çöker karanlıkları,
Bir sözüyle taşırır okyanusları.
Dibe dalamayacak kadar derindir suları,
Gemileri sürükler esen rüzgarları.

Peşinden sürüklemiş korsanları,
Onu görebilmek için icat edilmiş deniz altları.
Gezmiş sular üstündeki tüm adaları,
Yaşatmak istemiş tutulan balıkları.

Deniz kızı ve aşkı,
Bir sandıkta kapalı.
Hangi korsan bulacak?
O aşkı, o aşkı!

Yaşamış hep kendi dalgalı ikliminde,
O masmavi denizlerin esaretinde.
Yalnız kalmış batan bir gemi de,
Denizlerde söylenmiş en güzel kaside.

İçine aldı beni bir kasırga,
Fırlattı yelkenlerin arkasına.
Boğularak geri döndüm limana,
O zehir, benim için dönüştü aşkına.

Ufuklardan gelen çığlıklar,
Her yeri sarmış puslu havalar.
Onun güzelliği bir fener gibi parlar,
Ah! Sana ulaşmak için attığım o kulaçlar.

Kalbim kaldı derinliğinde,
Çok aradım seni yosunlaşmış denizlerde.
Sert dalgaların esintisiyle,
Boğuldum…
Seni bulmak için tuttuğum son nefeste...