Hüzünlerimi paylaşamıyorum seninle, kızma olur mu? Aklıma çoğu zaman sen geliyorsun, aslında hiç çıkmıyorsun ki. Son randevumuzda yaşamımdaki ayrıntıları belki gizemli yanlarını paylaşarak-üzdüm seni-ama en çok ben üzüldüm. Sanırım aşkın yıkıcı yanlarında küreği kırık sandalımla yaptığım mücadelenin tek tesellisi, yine sensin. Anlasana en zor anlarımda muhtaç olduğumsun, yanılmam bu aşkta!
(belki hiç hakkım yok seni üzmeye; ama sen yine de içimdeki cana-can kat olur mu?)
…uzaklardasın, ama biliyorum hep yüreğimdesin. “içimdeki sıra dışı dalgalar, alıp-götürür senli yanlarımı,” ben yine de pes etmem! Bana ulaşmanı elbette ki aşkın mucizesi sayarım. Yaşan(ma) mış birçok aşktan geriye kalan çürümüş yüreklerse, ben seni asla-sana-bırakmam. Sevgimle çoğaltırım, dağlardan-taşlara bir seni çok sevdiğimi anlatırım, bir de seninle olmanın tarifsiz mutluluğunu…
(sesini özledim/en çok ismimin dilinde bıraktığı o heyecanı…)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!