Gündüzlerde yok yaz beni
Gecelerde silgi kokayım
Tükenecekse orada tükensin kalemim bir
şiirin kovuğunda
Senin güzelliğin karşısında
Saçlarımı tarıyorum
İnsan yaşamaya doymuyor
Buna hayatımı koyuyorum
Kirli olan ne kalmışsa
Kırmızıya boyuyorum
Bir kuyu ne kadar aydınlıksa,
aydınlığım o kadar
Kimi görsem kusuyorum
Tükürüyor suratıma kim beni görse
Kafamı vura vura bekliyorum
Bütün duvarlar tanır beni
Göğsünün ucuna yattığım zaman
Ölüme çare bulunur
Aşk insana birkez değip geçer
Bütün sırları deyip de geçer
Akşam, sevgilim seninle kavuşacağımız vakittir
Ve uyandıracağımız bütün suları
Ben sana kuşlarımı salarım
Sen açarsın masmavi göğünü bana
Bir yaşamayı büyütmek,aşkı büyütmektir
Bu gözlerini kan bürümüş dünyada
Bir suç örgütü üyesisin sen
Hep kendine yalnızlık kesen
Bu böyle gitmez ya
Ettiğin yanına kalmaz kar
Yakalar bir aşk seni
İçine tıkar
Bir yalnızlığa dönüyor bütün günler
Gözbebeklerim büyüyor,karanlık çünkü
Uzuyor acı saçımı,sakalımı katarak yanına
Ve beni bu karanlık değil
Şiirler çarpsın istiyorum
O kadar kanıyorum ki,ezberledim bütün yalnızlıkları
Benden uzak olduğunu kırmızı bir gülün
Ve bir kadının kırmızı dudaklarının benden uzak
Ezberledim
Haydi! gidelim desem,bir yalnızlık gelir yalnız
Ezberledim
Bir kedi sürtünerek geçer hatıralardan
Elimizde avucumuzda bir gece kalır
Bu sertliğin ortasında en yumuşağından
Yıkılır bahçeler sonra, büyür çocuklar
Azalır da bütün tatlar,dilimizde hep bir küfür kalır
Biz şimdi el ele yürürsek birlikte
Bütün çiçekler bizimle yürür
Irmaklar da çoşar bizimle
Biz şimdi el ele yürürsek birlikte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!