Deniz Fenerindeki Adam Şiiri - Sûzi Kalp

Bir elinde sigara, bir elinde fener,
Geçirir hep yalnız geceler.
Dalgalar, fırtınalar gelip geçer,
Hayata hep yek atar, umutsuzca bekler.

Yoktur hayatta bir gayesi,
Bekler her gece, belki gelir denizler kraliçesi.
Hayaller âlemine dalsa da gözleri,
Uyandırır onu gerçeğe bir siren sesi.

Sessizliğin içinde kendiyle savaşır,
Kalbi deniz gibi fırtınalarla yarışır.
Yalnızlık ona dost, en sadık sırdaşı,
Karanlık gecelerde arar bir gemi ışığı.

Herkese yol gösterir, ışık olur,
Kendisine pusula olan yoktur.
Yanında olmak istemez, anlamaz onu hiç kimse,
Mutluluğu, huzuru aramak onun neyine?

Bir kuşu, bir çiçeği var yanında,
Pek de aramaz kimseyi aslında.
Huzuru bulmuştur sessizliğin koynunda,
Belki de yıllar geçer bu limanda.

Yine de denizde umut arar,
Kimi zaman içi sessizce ağlar.
Bir ışık görür ufukta, yüreği yanar,
Ve kalbi tekrar sevdayla çağlar...