“DÖN”ÜŞ
Yüreğime “Sus” diyebiliyorum artık, yüreğim söz dinlememeye devam etse de. Süslenmiş kelimelerin ardına saklanan menfaatleri görebiliyorum artık. İnsan sarrafı mı oldum ne?
Anlayamadığım hangi hakla yaşama sarılıp, hayal kurmaya nasıl cüret edebildiğim. Ama değişiyor her şey bu sefer, bakışlarımı çektim dünyadan. Merhaba derken görmemeyi becerebiliyorum. Yine şarkılarla akran oldu gönlüm. İmla kurallarına dikkat etmiyorum, ölçmüyorum heceleri; olduğu gibi, olduğum gibi.
Aslında artık yazmıyorum.
Ve gizemsiz bir veda’ nın arifesindeyim. Bu sefer gidiyorum. Ardımda hiçbir iz bırakmadan, zaten biliyorum gözyaşı olmayacak. “Dur, kal, gel…” Oysa ‘Paylaşmak’ kelimesinin hep olumlu yanlarını gösterdim yüreğime bu vakte kadar ve yalansınız Dostlar!
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
