“DÖN”ÜŞ
Yüreğime “Sus” diyebiliyorum artık, yüreğim söz dinlememeye devam etse de. Süslenmiş kelimelerin ardına saklanan menfaatleri görebiliyorum artık. İnsan sarrafı mı oldum ne?
Anlayamadığım hangi hakla yaşama sarılıp, hayal kurmaya nasıl cüret edebildiğim. Ama değişiyor her şey bu sefer, bakışlarımı çektim dünyadan. Merhaba derken görmemeyi becerebiliyorum. Yine şarkılarla akran oldu gönlüm. İmla kurallarına dikkat etmiyorum, ölçmüyorum heceleri; olduğu gibi, olduğum gibi.
Aslında artık yazmıyorum.
Ve gizemsiz bir veda’ nın arifesindeyim. Bu sefer gidiyorum. Ardımda hiçbir iz bırakmadan, zaten biliyorum gözyaşı olmayacak. “Dur, kal, gel…” Oysa ‘Paylaşmak’ kelimesinin hep olumlu yanlarını gösterdim yüreğime bu vakte kadar ve yalansınız Dostlar!
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
