Deneme (I) Şiiri - Zuhal Tokgöz

Satürnün sonsuz soğukluğuyla, jüpiterin şefkatli kollarındayım.sol yanımda hercaili bakışlar yukarımda ıhlamur ağaçları sözlerimde sızılı gözler kol geziyor.Karanlığı çekesim var gece uzantılarımda gündüzün kısalması adına,hercaili süzüşler yer değiştiriyor gündüzden d/üşüyorum.

Tüm kapıları çeviriyorum da gözüme yüzüme gündüzün düğmesini tuşlayamıyorum ve geceden d/üşüyorum.Mış lı zamanlara dönüşlerde hep yarım k/alıyorum,masalım sonuç bölümündeki paragrafta ters köşeye d/üşüyor.

Günbatımının son çizgisinden kucağıma beneksiz kelebekler akıyor, d/uyuyorum,sol yanım seslenişler s/arıyor, k/anıyorum dokundukça acıtıyor.

Geceye karışıyorum uyanmışım,gölgelerle büyüyorum kaldırımlar sessizleşiyor oyunlarda küçülüyorum Yelkovan akrebe seyirlerde sayamıyorum,ıhlamur kokuları duyuyorum mutlu muyum soruyorum garip hüzünleri gözlerimde gülümsemeleri dudağımda büyütüyorum.

Kapanmayan sızımda hicran çivili ayakkabılarıyla yol alırken kanlarım yaramdan akıyor yüreğim kirleniyor nefretin en doruğunda gözlerimden yaşlar süzülüyor,hissizleşmenin seanslarıyla dolup dolup taşıyorum,her yanım bata çıka oluyor. Adım atma çelişkilerinde tay tay kalıyorum.

Boşluğun ihtişamlı görüntüsünde kitabımın sayfalarını evirip çeviriyorum masal sonuç bölümünde ters köşede baş aşağı durmuş sırıtıyor,yüzüm ekşi elma tadında yüreğim yeni bir masala başlamak istiyor, istiyor da yüreğimdeki çocuk mızıkçılık yapıyor.