Den sizim Şiiri - Görkem Kaya

Her zaman oturulmaz bir gamzenin kenarına
ve hissedilmez bir dudağın izinde genelde bu denli sıcak bir ıslaklık,
”den”imden yoksunken ben keşke söyleyebilseydim ne denli keyifli ve sıcak olduğunu içimin,
ama bakma bana öyle şaşırmış ve bilmez gözlerle.
Benimkisi yeni birşey değil.
“den”sizligim dayanmakta Ankara’nın kurtuluş yıllarına.

Bir sabah erken vakitte kapındaysam eğer benden aldığın “den”imi ödünç istemek içindir,
Sakın aklına başka şeyler gelmesin
ve vermek istemiyorsan çok da ısrarcı değilim,
Kalsın sen de.
Bana zaten fazla bu koca İstanbul’un artık Ankara saklı gölgelerinde.
Hem gelmişken seni de görmüş olurum.....
Görmüşken belki konuşuruz da sahili olmayan bir kenti.
Hatta kentin kendini ispatlamasını seyrederiz gizlice.

Sonra ben Ankara’nın bildiğim en uzun demiryolunun üzerine çıkar
Unutulmaya yüz tutmuş bir filmin iz bırakan ilk sahnesini yaşardım.
Belki ilgi çekmek için.............

Dedim ya “den”im yok ve hatırladığım, sen de kalmıştı
Sen istemiş miydin bilmiyorum
ama ben sanki pek de kırılgan değilmis gibi sıkıştırmıştım koltuğunun altına.

Nasıl da unutmuşsun “den”imin sende olduğunu.
Sen geri vermedin,
Ben de almadım.................
ve hâlâ “den”sizken ben gözümü kaçırır gözlerinden
Derin bir denize bakarken sahili olmayan güvenli bir kentin en uzun demiryolunda,
Seni sevdiğimi tüm İstanbul'un duyacağı kadar fısıldardım.

5 Mayıs 2005