Demirin Perdesi, Yurdun Gerçeği

Tekeller büyüdü, sermaye kabardı.
Artı-değerle yetinmedi doymayan kursak,
ellerini uzattı uzak diyarlara;
halkların toprağını “ulusal çıkar” diye yağmaladı.

Cepheye sürülen köylü,
fabrikadan koparılan işçi
ne için öldüğünü bilmeden yürüdü ateşe.
Bir kez daha kandırıldı:
“Ulus” diyerek,
ve gizlendi sermayenin efendiliği

Menşeviklerle Bolşevikler tartıştı,
kimi kapitalistin yanında saf tuttu.
Ama işçi kanıyla sulanan toprak
gerçeği fısıldadı:
ulusçuluk, burjuvanın demirden tuzağıydı.

Hitler yükseldi aynı yalanla.
“Üstün ırk”ın ateşinde kavruldu milyonlar.
Faşizmin harcı “ulus” diye yoğruldu,
dünya halklarına ölüm dağıtıldı.

Kendi bayrağını yurtseverlik diye sundular.
Ama asıl yurt - alın terinde;
asıl vatan - zincir kıran ellerdeydi.

Ve o eller,
yarını kuracak olan tek bayrağı kaldıracaktır:
Yaşasın Sosyalizm,
Yaşasın Halkların Kardeşliği!