Demir Tahtlar ve Çatlak Sesler

Demirden bir gölge düşmüş şehre,
Korkunun rüzgârı eser her yerde.
Susturulmuş diller, kırılmış kalem,
Karanlık hükmeder, güneş nerede?

Kulelerden yankılanır tek bir ses,
Her söz ezber, her alkış mecbur.
Hakikat zincire vurulmuş yine,
Adalet suskun, vicdan mahkûm.

Ama bil ki tarih unutmaz asla,
Çatlar duvarlar, yıkılır saraylar.
Bir çocuğun fısıltısı bile yeter,
Devrilir devler, çözülür bağlar.

Ve bir gün gelir, uyanır sokak,
Özgürlük yankılanır dört bir yanda.
Demir tahtlar küle dönerken,
Yeni bir gün doğar halkın alnında.