Bir kuş misali Özgürce kanatlarımın arasında sana uçuyorum Rüzgarın delici vuruşları arasında Bulutların saf beyazlığından sana geliyorum Sonra bağrımdan kopan bir iç çekişle Gerçeklere uyanıyorum Etrafıma bakıyorum aşkının kafesinde Yokluğunun izbe manzarası karşında Tekrar anlıyorum sevgili Bu kafesin, benim sendeki hiçliğimin eserinin , Sen olduğunu
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta