DEMİR ATTIM YALNIZLIĞA				
				
Okyanusun ortasındayım,				
Demir attım yalnızlığa,				
Geceden sabaha demleniyorum,				
Kafayı bulduğumda bile seni unutamıyorum.				
				
Her doğan güneşle,				
yeni bir umuda uyanıyorum,				
Ama doğan güneşte,				
Yine, yine seni bulamıyorum.				
				
İçtikçe, içesim geliyor,				
Kafayı bulasım geliyor,				
Kendi yalnızlığıma,				
İçten içe, gülesim geliyor.				
				
Bunları hak edecek,				
Ne yapmış olabilirim ki ben?				
Komşunun tavuğuna bile,				
Kışt demiş biri bile değilim ki ben.				
				
Dürüst ve namuslu olmak,				
Suçmuydu bu dünya da?				
Senden başkasına,				
Bakamam ki ben, bu dünya da.				
				
Ya ben yanlış zamanda doğdum,				
Ya da dünya, zalimler için yaratılmış,				
Edep, ar, namus gitmiş,				
Ahlaksızlık sarmış bu dünyayı.				
				
				
YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ				
TARİH: 08.05.2024				
SAAT: 10:00				
Kayıt Tarihi : 8.5.2024 10:39:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!