Demet Bekiş Şiirleri - Şair Demet Bekiş

Mavi bir gece vardı,
Beni anlayan,sesimi duyan
Ona çok yalnız olduğumu söyledim
Buradayım der gibi yıldızları parladı
Beni anlıyor musun dedim ona
Sonra anlamasa neden paylaşsın ki dedim

Üstünde mahcup bir akşamın soğuk yüzü
Yinede vazgeçmemişsin belli sevdandan
Avuçların kanarcasına sıktığın bu toprak
Geçemediğin bir can uğruna m?
Arsız yağmurların arkasından güneşin yüzünü hiç göstermeyişi
Sebepsiz sonlardan mı,yoksa bizim iklimlerden mi?

Kaçar oldum sonbahardan
Kulaklarımı kapattım yağmur sesine
Gözlerimi açmaz oldum sarı caddelere
Ben artık hissetmez oldum sonbaharı
Düşen yapraklarda bulamıyorum kendimi,yarınımı
Ve evvelki baharı…

Hüznün şarkısıyla açılan gözler
Ardında iki damla yaş bırakırlar
Kulağı okşayan melodiler
Belleğinde yerini bulurlar birer birer
Koca bir gün nasıl geçer
Hüznün verdiği acıyla beraber

Beklemekle geçmez bir bahar
Aynı güller açar mı sandın
Bak nasıl yapayalnız kaldın
Sen sadece kendini aldattın
Ben şimdi farkındayım
Senin ve gözlerinde açan hüzün çiçeklerinin

Gecenin en güzel vaktinde aç gözlerini ve bak
O zaman sana gülümseyen onca yıldızı göreceksin
Ama bir tanesi dikkatini çekecek
Çünkü o daha parlak,daha uzakta ve daha yalnız
Baharın en güzel vaktinde aç gözlerini ve bak
Beyaz lalelerin süzülüşünü göreceksin

Ağıtlar yakarım şimdi
Tıpkı adaklar adadığım gibi
Bir simanın daha yok olduğu gökyüzünden
Denize dönerim şimdi bir ihtimal diye
Ağla gözlerim yine gidiş var buralardan
Tek başına bir hayata bedel hemde

Gün gelir aynı nedenlerle,düşlerle acı çekerim
Yine arsız duygular için
Bir başka kıyısında yaşamın
Ağlamak için,ben olduğum için acı çekerim
Bazen kalabalığa dalıp,kimsesiz kalışıma
Kimi zaman kış ayazına