Demesem yalan Şiiri - İlhami Arslantaş

Ah nice hayattan yemişim vurgun
Hayat yordu beni dizlerim yorgun
Yinede ben ona olmadım dargın
Nafile geçirdim demesem yalan

Çiçeği burnunda hıyar dölümü
Soldurmadım yine ben o gülümü
Biran düşünüp de şansız ölümü
Aklımı göçürdüm demesem yalan

Doğdum bu hayata sarıldım ona
Hepsi gerçek idi dediğim sana
Hayat dersi verdi her fırsat bana
Birini kaçırdım demesem yalan

Gül gibi mevsimsiz sararıp soldum
Neyi aradımsa ben onu buldum
Ömrün çeyreğinde bir beden koldum
Zehir dem içirdim demesem yalan

Dertler beni sevdi ben derdi sevdim
Çok şey istedikçe nefsimi dövdüm
Dostlar işte böyle bir ömrü savdım
Sırattan geçirdim demesem yalan

Bilemedim neden köküm çürüdü
Yaprağım dalında yeşil kurudu
Deli poyraz ellik ellik sürüdü
Bir asrı uçurdum demesem yalan

Der ilhami her an dağı kayayı
Göğüsledim daim yalan riyayı
Ben hep böyle gördüm işte rüyayı
Bir ömür naçardım demesem yalan