sona az kaldı
demir parmaklıklar ardından
adım adım giderken sensiz günlere
ağladığımı kimseler bilmeyecek
son mumda söndü nihayet
bu gece hiç bitmesin derdim bitmesin
usul usul da yapmur düşerken mapushaneye
elimi göğsüme koyupta ağladım gizlice
bir kez olsun bir kez olsun göreyim
acılarımı sana değil de
kaderime ise kimler anlar beni
gelmezsen görmezsen dar ağacında beni
hakkımı helal etmem sana
19/08/2001
Sinan KondurKayıt Tarihi : 1.9.2001 03:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!