Demek gitme vaktin geldi
Kelimelerin suskunluğuyla anlatıyorsun her şeyi
Daha yeni başladık derken
Bitiş çizgisi erken geldi…
Demek, unutma nöbetlerimin
Ziliydi yalnızlığıma sarılı yola düşmem
Bir buselik selamdı saçlarıma sinen
Kırgın mıyım bu suskuya “evet” desem…
Demek, çivi çiviyi söker
Az gelmişti hayattan aldığım acılarım
Her adımıma döküle döküle bakındım
Pişmanlığım gülümsedi, dünümden utandım!
Demek, beş para etmezmiş sevgim
Kıdemsiz bir iskelet gibi
Sokak kedileriyle seni bekledim
Islak kirpiklerimi, ne zaman kuru görebilirim!
Yalnızlığım gerçek olduğunu bildiğim tek gerçeğimmiş öğrendim!
21/11/2010-03:05
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 30.3.2012 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!