Dem Şiiri - Şahbettin Uluat

Dem dem dalar düşünürüm dünyayı,
Bahar ayrı alem, kış ayrı alem.
Kuranı ve kurduranı hülyayı,
Hülya ayrı alem, düş ayrı alem.
*
Bir dem yolcu olur, yola düşerim.
Bir dem ateşlerde yanar, pişerim.
Bir dem durur, bir dem, dağlar aşarım.
Kalmak ayrı alem, göç ayrı alem.
*
Bir dem daralırım, söner, biterim.
Bir dem gelir, gam, kasavet atarım.
Acıları tatlı sözle yutarım.
Acı ayrı alem, söz ayrı alem.
*
Her ne bulsa, nerde bulsa kapan var,
Hakka, hiçe, öz nefsine tapan var.
Resmi görenler var resim yapan var,
Resim ayrı alem, göz ayrı alem.
*
Ömür dem dem akar, dem dem tükenir.
Nice kir var, temizlenir, yıkanır.
Sultanı bilmeyen, çobanı tanır.
Sultan ayrı alem, kul ayrı alem.
*
Pire için yorganları yakanlar,
Yangına panayır gibi bakanlar,
Dem dem yuvarlanıp, dem dem çıkanlar,
Düşülen, kalkılan yol ayrı alem.
*
Her şeyde kendince kusur bulanlar,
Tamsayı olanlar, küsur olanlar.
Saniye içinde asır bulanlar,
Asır ayrı alem, an ayrı alem.
*
Bu dünyaya kazık çakıp kalanlar,
Tarlalar, villalar, köşkler alanlar,
Biçime dalıp özü unutanlar,
Biçim ayrı alem, öz ayrı alem.
*
Her dem, yaratandan bize bir nimet.
Dem dem Hakkı gözle, dem dem dua et.
Herkes dünyadan ayrılır akibet.
Dünya ayrı alem, sin ayrı alem