Dem Şiiri - İbrahim Üstündal

Azıcık demlen kalbimde
Kir pas tutan gönlüm çözülsün.
Yoksa acıtır, eksikliğinin ezgsi
Gidişinin ayak seslerinin uyutmadığı geceleri bilirim.

Azıcık demlen kalbimde
Güneş doğsun en azından.
Gün aydınlatsın tenini
Gün aydınlatsın kara gözlerin.
Bilen yoktur gecenin sesizliğinin sebebini

Azıcık denmlen kalbimde.
Gönlüm çoçuk gibi.
Karanlıktan çok korkar gibi.
Sanki herşey sana ait gibi.