Deliyim, Çünkü Şiiri - Eyüp Göksu

Ne vefâsız aşkını ne de seni özlerim
Kuruyası nehirim böyle aktığım için.
Niye seni gördü ki kör olası gözlerim
Ben delinin biriyim sana baktığım için.

Hiç barışık olmadım alnımın yazısıyla
Yâ sabır! Çekip durdum tespihin dizisiyle.
Deliyim, çünkü seni ısıtmak arzusuyla
Sol yanımda sönmeyen ateş yaktığım için.

Bir gün gelecek diye hep kendimi avuttum
Gittiğin yol üstünde yıllarca nöbet tuttum.
Deliyim, çok kullanıp direncimi tükettim
Gece gündüz aklımı sana taktığım için.

Kazancın ne oldu ki, aşkımla eğlenerek
Ağlanacak hâlime bakıyordun gülerek.
Deliyim, çığ önünde dönülmezi bilerek
Sonu uçurum olan yola çıktığım için.

Isınmayı isterken kalbinin ayazında
Sen benim feryâdımı nâğme yaptın sazında.
Koşuyorken yoruldum aşkının çıkmazında
Deliyim bile bile acı çektiğim için.

Yakıp yıkıp geçtiğin enkazı görüyorken
Bir örneği de benim göğsümde duruyorken
Filiz bile çıkmadan tohumlar çürüyorken
Deliyim o yüreğe sevgi ektiğim için.

Gidişinde kusuru aradım hep kendimde
Sana kulluk ederken ilaheydin indimde.
Deliyim ki suların birikmedi bendimde
Seni imar ederken beni yıktığım için.