Delişya. Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

DELİŞYA

canım müthiş gözlerini çekti,
dalga dalga, sıcak sıcak,
yıldız yıldız bakışımlı ve öpüşür gibi…
bizim olan sohbet anlarında, çay deminde,
aşeriyorum gözlerine…
hala mı şaşırıyorum, inciniyorum insana,
hala mı canım yanıyor, dil acısına
boynu bükük rakı bardakları,
masamda bir boş duruyor ki; sorma!...
ellerin senin, göz kesilmiş boşluklarda ölümü özleten,
yalnızlığı devleştiren mapusluk irkilmesi…
neye yarar bu düş bozumları,
yüreğim, bozkır ortasının aluç ağacıyken…
sarp kayalıkta boynu bükük sümbüldür,
kederli köpekleri gibi sulu gözlüdür…
bir yaralı ceylan kanıyor, sol yanımda,
bir yaman ürperti, göğsümün bozkırında…
ağıt damlar dilinden, kesik ellerimin…
sazım yasta, gamlı yasta, kara kılıf mezarında,
akışsız suya benzer, susup oturması, dipte…
ağlamak dikense, gülmektir, gül iç içe…
Seyduna türküleri başını alıp yalnızlığa çıktı,
o en yüce dağa, ağrıya,
hesapsızlığa, ağır yaraları,
yanık taştır şuracığıma, ağrınca duran,
ah çeken, yüzün yırtan, döşün döven, ağlaşan,
dışarda Haziran…
o bildik musibet ayı, Şahrud, Kazım Koyuncu, Nazım, A. Arif, O. Kemal...
ayrılık ve ölümlerin bendeki adı,
şakaklarımın zonklamasının adı,
yüreğimin azalmasının adıdır Haziran!...
acılarımın toprak kabarmasının adı,
acımın arı gibi oğullamasının…
dal gibi, taş gibi, kupkuruyumun adı,
yaprak, başak ve saman gibi sararmanın…
gözlerimin cılız fısıltısının adıdır Haziran!...
gerçeğin üstüme, içime çökmesinin adı
ve yitik giden gözlerimin adı DELİŞYA!...
yürürken, kendime katlanabildiğimin adı,
yüreğimde taş taş üstünde kalmadığımın…
yas ayım, kara libaslı ayımdır Haziran!...
savaş gibi ölümle beslenen…
geceleri ensemde soğuk terlerin adı,
azap çektiğimin, kara deliğe düştüğümün ayı…
unutuşun başlangıcı,
kabullenişin çaresizliği,
iç kararmasının koyulaştığı Haziran!...
DELİŞYA!...
10 HAZİRAN 2014

#tunaybozyiğitseyduna #kazımkoyuncu #ahmetarif #nazımhikmet #orhankemal