Delioğlan yolunu yönünü kaybedip bir yere gider gittiği yerde bir kilise vardır delioğlanın karnı açtır kilisenin dışında genç bir rahibe görür rahibe delioğlana ne bakıyorsun burada ne arıyorsun der delioğlan ben deliyim yolumu kaybettim der karnım aç bana yemek verirsen sana bildiğim tanrısal bir şey var onu veririm sana der rahibeye rahibe sen delisin içkide kokuyorsun sende olmaz o der rahibe yemek veririm vereceğin olmazsa parasını senden alırım der delioğlan yemeği yer rahibeye altı aylıktan küçük olmayan bir koç keseceksin o koçu en açlara en yoksullara yedireceksin koç kimin için kesildiyse o yemeyecek der biraz zaman sonra rüya göreceksin o rüyalar gerçek der cennet yardımı olacak der rahibe sen nerdensin der delioğlan telefonunu adresini verir rahibe delioğlanın dediğini yapar olur rahibe delioğlan görünüşlü velioğlanla karşılaştım der
Karamecnun
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta