Delinin Biri Şiiri - Erdal Alga

O delinin biriydi
Sadece yadını ederken herkesler
O mutluluğun izini sürmekteydi
Ona göre gece neydi, gündüz neydi
Hem vakit geçse neydi, geçmese neydi
Yaşamak denen şey zaten bir muamma değil miydi?

Çokları eğlence peşinden koşarken unutmaya çalışıyorlardı
Korkunun öd patlatıcı yoğunluğunu
Akıllarını bırakıyorlardı küçük çatışmaların akıntısına
Avuntular dünya malı artışına endeksli
Bilmem kime basmıştı sınavda birinin çocuğu
Bilmem kim koynuna almıştı bilmem kimi
Sıradan, abuk subuk muhabbetler
Değer yoksunu, öte dünyada mal mülk misali.
İşte böyle geçiyordu çoğunun günleri
Onca günler neydi ki
Onca zamanı tükettik diyen ihtiyar!
O zaman o kadar çok muydu ki
Yaşıyor olmak ya da ölmek bir anlık mesele değil miydi?

O delinin biriydi
Bir ömür sevgiyi kovaladı
Sevgiyle sevgilisini.
Tam buldum derken
Tam elini uzatırken sevdiğine
Duyduğu ‘’anne’’ sesiyle irkildi.
Titrekti elleri artık
Gönlünün görünürdeki hareketi
Bir suçlu gibi birden pustu
Yüzünü saklamaya çalışarak
Bir iki adım attı ve
Sendeleyerek döndü sırtını sevdiğine
Sevgilisiyle sevgiye.
Koşmaya başladı birden
Şimdi onda her an zehir,
Her an katildi.
Bu yaşamak denen monoton maraton
Sevince güzel, sevgilisiz eceldi
Tanrıyla güzel, Tanrısız inceldi.