Deli Şaban’ın Macerası Şiiri - Özer Baba

Sabah kalktı, aynaya baktı,
"Kim bu yakışıklı?" dedi, şapkasını taktı.
Ama şapka değilmiş, tavaymış meğer,
"Modam özel," dedi, yürüdü şeker!

Elinde bir sopa, adı "Komutan,"
Tavuklara emir verir: "Toplanın lan!"
Tavuklar şaşkın, horoz sinirli,
Ama Şaban mutlu, “Bu ordu benimki!”

Bakkala girdi, yoğurt istedi,
Ama yoğurt yerine saat gösterdi.
"Zaman yoğurt oldu," dedi kahkahayla,
Bakkal kaşığıyla kovdu haylazıyla!

Parkta oturdu, bankla sohbet etti,
"Sen de mi terk edildin?" diyerek dert çekti.
Bank bir şey demedi, Şaban darıldı,
“Ah dostluk kalmamış!” diye kararıldı.

Bir taksi durdurdu, “Mars’a gider mi?”
Şoför dedi, “Abi sen neyin peşindesin ki?”
“Uzat lafı,” dedi, “Çabuk bas gazı,
Mars'ta düğün var, ben damat sazı!”

Akşam oldu, aya mektup yazdı,
Ama mektubu yedi, açlıktan azdı.
"Kağıt güzelmiş," dedi memnun,
Sonra yıldızlara selam çaktı bir ton.

Görenler gülmekten yerlere yattı,
“Bu deli değil, resmen komedi hattı!”
Ama Şaban ne der? “Siz akılsızsınız,
Benim dünyam güzel, siz hep sıkıcısınız!”

İşte böyle yaşar Deli Şaban’ımız,
Hayat bir tiyatro, o başrolümüz!
Kim bilir, belki de biz deliyiz biraz,
Ama Şaban haklı: Gülmek her şeye ilaç!