Deli Rüzgar Şiiri - Aslı Evrensel

kaç fersah kaldı ölüme
kıyısında uçurumların hayat
kendi rüzgarını bekliyor
sen kaçtıkça
arkanda delirmiş rüzgarın
bilmiyorsun nereden esiyor
adil tartmıyorsun yaşamı
bir verip bin alıyorsun
ne çokmuşuz
sen olmayanı kendinden nasıl alacağını iyi biliyorsun
acımasız ve bencilsin çınar
kandan korkup
yaraları dağlıyorsun
oysa nehirler çoktan kan kırmızı
duvarlar ölüme kapı değil
çığlıklar hayata dair
sen duymayınca susmuyor
biliyorum
gördüm böyle ölünmüyor