Deli kafam Şiiri - Aygül Zade

Deli kafam...
Ahh yine dolmuş dertle,
Yine aynı sokaklar, aynı gece,
Aynı şarkı dönüyor kalbimin içinde.
Ne gülen var bu halime,
Ne anlayan var sessiz çığlığımı,
Bir ben, bir sigaram, bir de karanlığım...
Hepsi sırdaş olmuş içimdeki yorgunluğa.

Yine o anılar geldi,
Birer hançer gibi saplandı kalbime.
Unut dedim kendime,
Ama akıl unutur mu, deli kafam işte!
Bir gülüşüne mahkûm olmuş yıllar önce,
Bir bakışına yanmış, küle dönmüş hevesle...
Şimdi ne kaldı geriye?
Birkaç kırık hayal, birkaç solgun kelime.

Ahh gönlüm,
Niye hâlâ seviyorsun olmayacak şeyleri?
Niye umut ediyorsun,
Yar olmayan bir gülüşe, bir gölgeye?
Bu gece yine dertle oturuyorum,
Sustu şehir, ama içimde bir fırtına kopuyor,
Kendi sesime bile yabancıyım artık,
Yalnızlığım bile utanıyor benden…

Bir yanım “geçer” diyor,
Bir yanım “bitmez” diye fısıldıyor gecelere.
İçimde bir çocuk hâlâ ağlıyor,
Sevilmek istiyor, anlaşılmak, sarılmak...
Ama kim sarar ki bir deliyi?
Kim anlar kafası kırık bir kalbi?

Ahh deli kafam,
Sen mi suçlusun, ben mi kurban?
Her gece aynı oyun, aynı sahne,
Yine ben yanarım,
Yine ben susarım,
Yine ben,
Dertli, üzgün, yaralı...

Ve sabah olur,
Bir umut kırıntısı daha düşer gözlerime.
“Belki bugün iyi olurum” derim,
Ama kalbim güler alayla:
“Sen deli misin be, hâlâ inanıyor musun sevgiye?”

Deli kafam...
Yine üzgün, yine dertli...
Ama ne yapayım,
Ben buyum işte...
Sevdamla yanar, acımla yaşarım,
Gülüşüm bile ağlar içimde.

AYGÜLZADE ....