Deli Gönül Dinlemiyor

ne nasihat nede öğüt
deli gönül dinlemiyor
hasretin yakıp kavurdu
yel vurdukça savruluyor
çölde susuz bağda gülsüz
deli deli dolanıyor
hayalinle hatıranla
çocuk gibi avunuyor

bazen coşkun seller gibi
bazan deli yeller gibi
sıla gurbet eller gibi
dolanıyor deli deli

akşam olur gün kararır
susar içine kapanır
düşte hayale sarılır
çocuklar gibi avunur

kölecioğlu diyor kine
ey sevgili yeter hasret
bunca çile bunca keder
ayrılık çekilmez bir dert
söyle bu nasıl bir kader

Ahmet kölecioğlu 1995