Deli Diye Şiiri - Attila Şanbay

Güneşin batmadığı, çok uzak ülkelerde,
Dallarından kopmayan çiçekler yetiştirdim
Pembe denizler çizdim bembeyaz tuvallere
Görünmez boyalarla, kirlenmesinler diye

Kimsenin bilmediği gizli bahçelerime,
Pamuk şekeri ektim, çocuklar yesin diye
Upuzun merdivenler dayadım gökyüzüne,
Melekler yeryüzüne inebilsinler diye

Derken bir hastanede buluverdim kendimi,
Kolları arkasından bağlanmış bir gömlekle
Sağ olsun komşularım, şikayet etmiş beni,
Alıp da getirmişler buraya, deli diye.

Attila Şanbay