Deli Denge Şiiri - Rıdvan Özcan

İçim soğuk…
Karanlığın bile üşür benden.
Dışım geceye bulanmış,
Gözüm kara —
Yüzümde bir yankı,
Bir yangının külleriyle yıkanmış.

Gözüm bulaşık,
Zamanın kiri sinmiş bakışıma,
Ama yine de seni görüyorum orada —
Karmakarışık bir sevdanın ortasında.

Seni seviyorum,
Bir fırtına gibi,
Bir dua gibi,
Bir lanet gibi…

Gözümü döndüren sensin,
Kafamı açan sen —
Bir deli denge kurmuşsun içimde,
Aklımla kalbimin tam ortasında.

Söyle bana,
Seni sevmekten vazgeçilir mi,
Ey deli kadın?
Ben kendi aklımı unuttum zaten,
Sana tutunurken.