Deli değilim Şiiri - Sümeyye Batu

Düşündüm işte, dün gece delirdiğimi düşündüm.
Aynada baktığımla, kendimle konuştum.
Bağırdım çağırdım.
Bundan sonra üzülmeyeceksin dedim.
Gözlerinden yaş akmayacak,
Mutlu olcaksın buna inan dedim.
Olmadı, eskiden tutuyordum verdiğim sözleri.
Şimdilerde kendime bile güvenmiyorum.
Kurumuş dal misali her söze kırılıyorum.
Alınganlığım üstümde.
Beni görmezden gelişine, düşünmeyişine..
Pek bir güceniyorum şu sıra..
Neden böyledir bilmem.
Farkında olmadan yaşlar akıyor.
Onları gördükçe gülmemek elde değil.
Düşünsenize, arka arkaya gelen,
Bir sürü yağmur damlası gibi dökülüyor yanaklarıma..
Gözlerim kıpkırmızı olunca,
Kendimi farklı hissediyorum.
Saçmalamayın delirdim demedim.
Sadece delirdiğimi düşündüm dün gece dedim.
Ne yani siz sevmiyor musunuz ?
Kendinizle konuşmayı ?
Nasıl olur ?
Halbuki söz hakkı beklemeden,
Saatlerce konuşmak çok zevkli.
Geçenlerde yine benim yağmur damlaları,
Yanaklarımı ıslattı.
Ordan üzerimi..
Yok hayır yanlış anladınız deli değilim.
Sadece kendimi sevmeye çalışıyorum.
Çünkü kendim dışında birini sevdiğimde kaybediyorum.
Yoksa bende bu yağmur damlalarından sıkılmaya başladım.
Her gece her gece olmaz ki.
Hele ki hep aynı sesi duymak çok can sıkıcı..
Kendim dışında birini dinlemekte içimden gelmiyor o ayrı.
Ya hayır öyle düşünme delirmedim ben.
Deli kim bilmek istiyorsan,
Seviyorum deyip terkeden,
Yarı yolda bırakan,
Yalan söyleyip hayatını mahveden,
Hayır hayır !
Ben deli değilim.