Değmemiştir Şuraya Şiiri - Celal Atay

Yaşanmış bir hikâye size anlatacağım
Aradan yıllar geçti dün gibi hatırlarım
.
Bundan yıllar öncesi, öğrencilik zamanı
Tutulmaz gözyaşlarım hatırlarken o anı.

Öğretmenokulunun son yılını okurken
Son kuruşu ekmeğe verdim bir gün önceden.

Kaç gündür bekliyordum babam gönderir diye
Çok iyi biliyordum gelmeyecek, gelmez de.

Hangi baba ister ki çocuğu darda kalsın
Yokluk ateşten gömlek, olacak ki yollasın.

İki gün iki gece ac acına bekledim
Arkadaşlara dahi bir şey söyleyemedim.

Kaç kez söylemek için yanlarına gitsem de
Onlar da benim gibi, daha beter belki de

Diyerek söylemeden dönüyordum odama
Başlıyordum saatler sürecek ağlamama.

Oda da oda olsa, köpek durmaz derler ya
Dört bir yanı yıkılmış, o inatla ortada.

Rüzgâr bir yandan girse, diğer yandan çıkıyor
Birazcık yağmur yağsa, her taraftan akıyor.

Yarı yıkık bir çatı, çürük taban tahtası
En az geçen yüzyılın bu güne hatırası.

Örtülmeyen kapısı, kocaman pencereler
Yoldan araba geçse sanırsın düşecekler.

Aylarca buz tutardı, çözülmezdi camlarım
Nasıl donmadığıma bugün hala şaşarım.

Bir gaz ocağım vardı, doğru dürüst yanmazdı
İki de bir kararır, pis kokular yayardı.

Karnı yırtık bir soba, odun yüzü görmedi
Üç yıl boyu sabırla yakılmayı bekledi.

Yorganımın altında çalışırdım dersime
Çorabım eldivendi buz tutan ellerime.

Soğuklar yetmez gibi, bir de yiyecek derdi
Kulağımda çınladı bir gazete haberi.

İnsan ac olduğunda daha çok üşür derdi
Baş döner, uyku basar, görmez olur gözleri.

Bir uyuyan uyanmaz, ölümdür bunun sonu
Bende de aynı şeyler başlamıştı doğrusu.

Gözlerim kararıyor, başımda sonsuz ağrı
Dayanılmaz sancılar her tarafımı sardı.

Son bir gayret diyerek, kalkmıştım ki ayağa
Odamda neyim varsa başladım dağıtmağa.

Baktım bir bütün ekmek, dolabın arkasında
Bu gerçek olamazdı, ya hayaldi ya rüya.

Her ne olsa da güzel, diye kaptım ekmeği
Elime aldığımda hatırladım gerçeği.

Birkaç ay öncedendi, içini yemiş fare
Oraya bırakmıştım, onu da yesin diye.

Nasıl olursa olsun, mühim değildi bence
Her taraf aydınlandı o ekmeği görünce.

Fare bir baştan girmiş, ben de öteki baştan
Adı ekmekti ama farkı kalmamış taştan.

Taş değil demir olsa, dayanmazdı dişime
Yedikçe ışık geldi kararan gözlerime.

Değmemiştir şuraya, buraya diye diye
Bir de baktım kalmamış, en küçük parça bile.