Engelleri kaldırdım, kendimi kendime kırdırıyorum.
Dehlizlere gün verip derinlerde geceliyorum.
Gerçeğin eksik bir yüzüyüm sadece. Yüzümü yüzünle takas edip, yönümü yönüne gömüyorum.
Devşiriyorum, dengeliyorum
ve değişiyorum.
Şu derenin değmedik danesini
geri bırakmıyorum suyuna. Çocukluğumun körebesine dönüyorum, elim sendesine, her zerresine.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta