Değişim ve Dönüşüm Şiiri - Özlem Saba

Kocaman bir Evren var gözlerimin önünde ancak, içi ne boş, sınırlarım ne dar
Ellerimde henüz nasıl şekilleneceği bilinmeyen bir çamur

O da kendi çarkında dengede olduğu veya dengeden çıktığı anda, az ya da çok suyun ona katacağı değeri ve de götüreceklerini henüz pişmeden öğrenemeyecek olan

Aldığı şekilden sonra hayatını nasıl ve nerede idame ettireceği, Tanrısının ona biçtiği kaderden başka şansı olmayan, bir kelebek dokunuşuyla şekillenip, yanmanın gücüyle sert taşlara dönüşen

İçinde Aşk ve bilgi olmadan hiçbir işe yaramayan
İnsana yok olmanın ve yeniden olmanın ne demek olduğunu öğreten bir çamur
Tıpkı İnsan gibi

Her şeyin birbirini tükettiği bu Dünyada, muslukları sonuna kadar açık olan şu dev havuzların üstten dolup alttan boşaldığı gerçeğini ne de çabuk unutuyoruz

Ölüm anlamsız kılarken hayatlarımızı peki bu hayatı değerli ve anlamlı kılan şey nedir, nedir insanoğlunun elinde kar kalan

Aldığı son şekilden sonra artık Aşka da inancı kalmadıysa
Neye inanır, ne ile yaşar İnsan
Bulan, bilen var mı
Ben henüz bulamadım

Özlem SABA