Değdir Gönlüme Şiiri - Engelsiz Yazar Yusuf

Seni düşümden atalı;
İlham gelmez oldu...
Kalemim sustu, mürekebim kurudu!
Sen, sen sevmesen de gözlerini;
Gözlerini değdir gönlüme...

Rüzgarlı havada uğra bize;
Esinti de savur cennet kokunu üzerime...
Ellerini çaptır ellerime;
Şevkatini, aşkını değdir gönlüme...

Ne demişler, aşkın yaşı yokmuş;
Ne de, ne de güzel tam yerinde bir söz olmuş...
Etme inat, etme de ruhunu, bedenini;
Değdir gönlüme...

" DEĞDİR GÖNLÜME "