Değdi mi? Şiiri - Damla Karadeniz 2

Kavuşmak artık imkansız, eskisinden daha çok
Artık dizlerine yatıp ağlayacağım kimse kalmadı
Bu şehirde artık senin kokun yok,
Rüzgarın sert savruluşundan anladım.

Saçlarınla oynar iken uyurdun iki elimin arasında
Ben ise sayardım senin kirpiklerinin sayısını
Öyle masumdun ki uyurken, hiç gelmezdi aklıma
Halâ da kabullenemiyorum, beni ortada bırakışını.

Değer miydi sen söyle dünyevi zevkler uğruna?
Değdi mi canından bir parçayı yok saymana?
Ben seni bıraktığın yerde bekliyorum her gün,
O yeşil apartmanın kapısında…

Bu şiirler bir adam uğruna yazılmıyor bilesin
Bir evladın haykırışları var bu satırlarda
Ben ta dibini yaşamışken çaresizliğin
Sen mutlu muydun kaçıp gittiğin adamın yanında?