Deftere yazmıyorum anılarımı

Artık deftere yazmıyorum anılarımı
Yazacak bir anı da bulamıyorum zaten
Pekte yaşamıyorum günleri.
Neler oluyor gerçekten
Ben benim biliyorum da
Kardeşim?
O kim,
Neden tanıyamıyorum
Neden yüzlerce defa yüzüne güldüğüm halde hala tatmakta acıyı.
Neden hala çalınmakta umutları, dünleri, bugünleri.
Herkesin ağzında olan o tükürükte hala neden boğulmuyor uyuz köpekler
Neden hala çok yüksek çıkıyor zalimin sesi.
Neden kapalı kulaklarım yanı başımdaki komşuma.
Neden bugünde çok şişti karnım
Nedenlerimi duyan bir insan oğlu var mı?
Biliyorum, bir anlamı olduğunu bilsem dökerim içimi 2 gram kağıda.
En fazla onu yaparım zaten, iki yumruk sallarım iki duygu dolu konuşma,
Sonra yine tekrar otururum yemek dolu
masaya.

Deftere yazmıyorum anılarımı
Yazacak bir güçte bulamıyorum
Kağıt bile düşman oldu bu uyuşuk bakışlarıma
Nerede yanlış yaptım
Bilmiyorum.
Bir kahve içtim, bir güzel eğlence, birazda dua ettim.
Herkes kazanacağız diyor
Herkes destekliyor bir şekilde
Bense inanmıyorum kardeşime

Bak yine kardeşim diyorum
Kardeşim diyorum!
Kardeşim!

Gücüm anca ona yetiyor…