Defter Şiiri - Ali Özgür Özkarcı

kurur... bu ten, kabarır; ezberlenmiş o sahilde
bırak! üzerinde külleri kalsın, yolculuğum
dedim hangi sır öteki perdede, söyle!
hangi rüzgar hangi ben'le, kağşamış olsun

titredi işte, körfez'deki o dalgın su
ile ne bir teknesi vardı ne de sahili...
serilmiş, önüne gibi bir merdiven yolculuğu
işte güz'leri derlemek... sana düşen o defterdeki

çardakta bunca silikleşen gölgeler, böyle nereye
şimdi ıslak, sonra okunmayacak; mendillere yazılsın!
gittikçe ufalan, sessizleşen o aksadeler/de
hüznün de, kutsal saydığın o defterlerden sayılsın!