.. defasında ...

ne ozanım boş geçirdi bunca ölüleri
ne dönmeler kırgın gözler çiynedi
ne şairler toprağı kutsadı
gerek olmayan ihanet taşı ya bunca gülleri

çaresiz susuz kalan bir nilüfere sattı
ya
bunca
sormama
nedenlerim

ya sonrası

sonrası
ihaneti bir kutuya sığdırmak için
ne kadar kına yakıldı

kemiklerim hançerle dağılırsa
artık yağmur ne yapsın
ben ölsemde şimşek dağılsın

göz yaşlarım hangi bulut için ağlasın
ve sığınsın
bir kuş -

sancılanırsa
şarkıların buğulu sesleri kime seslensin
her gece bir başka günah varken

bırakın rüzgâr dağıtsın saçlarımı
kalleş sevginin uğruna bakmadan
bırakın gurur depremi çalkalasın

ya sonrası
gecenin zifiri yokuslari asarken

ben saydım
şiir utandı

boyadı tutulamadığım bir resimde

sonrasında

gölgeme bakarak

ve
bütün
inatlara rağmen
şairler okudu beni