Def-i Nezaket Şiiri - Ersoy Oktay

Çekin ellerinizi, dokunmayın mahremime.
Kirlenmeyeceğim bulanık sularınızda.
Tertemiz dünyamı, pis ellerinizle,
Bırakmayacağım, iğrenç emellerinize.

Yalanlarla örülü bir dünyanın içindesiniz.
Zannetmeyin ki içine çekersiniz.
Gözlerime yalanlarınızı haykırırken,
İbretle seyrettiğimi göremezsiniz

Kandırırsınız öylemi, yıkar sınız.
Acziyet akıyor her yerinizden yalansınız.
Yola tek çıktım zaten en baştan,
Biri kalacaksa yalnız, siz olacaksınız.

Martaval okumayın çok dinledik.
Karşılaştığımız, her şeyi insan bildik.
Açınca kapılarımızı sonuna kadar.
Parçalandık, lime lime edildik.

Zaten tuz buzuz, Kırılacak yer yok,
Daha ufak parça, fende bile yok
Tüm art niyetinizi toplayın heybenize.
Defolun artık, uğrayacağınız yer çok.

Pul kadar dünyaya her şeyinizi verdiniz.
Söz vermeyi cümle kurmak bildiniz.
Zannediyorsunuz ki... dünya benim dir.
Yok zerre kadar değeriniz, 'Hiç'siniz.

Yapmayın yeter, yok yorulmanız da
Acıyın kalp taşıyor, bastıklarınız da
Zannediyorsunuz burnum değecek arşa
Kim bilir hangi Şerefsizin elinde öleceksiniz...

17/01/2007