Gölgenin sesi olmaz, alışmalısın o sağır eden sessizliğe,
Yankıları çağıran duvarlara yaslamalısın hayallerini.
Artık ağlamamalısın mesela, hıçkırırken sensizliğe,
Gıcırdayan pencerende bırakmalısın kendini.
Unutmalısın seni yaralayan, ardında bıraktığın her şeyi.
Önüne bakmalısın artık kaldırıp kafanıda,
Üfleyip uzaklaştırmalısın yaptığın kağıttan gemiyi,
Umarsızlığa savrulmalısın, eriyip yok olmalısın ya da.
Dedim ya!
Ya gölge olmalısın bu hayatta,
Ya da kağıttan bir gemi.
Üfleyip uzaklaşamasan da hatta,
Parçalamasına izin verme asla seni.
Kayıt Tarihi : 30.4.2022 01:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!