Dedim ki Şiiri - İsa Karatepe

Dedim ki,
Gözlerim gözlerinsiz kaç gün yaşayabilir,
Ellerim ellerinsiz
Ya da çaresiz yüreğim yüreğinsiz
Firari kaçıncı günü atlatabilir.

Sana dokunmak özgürlüktü oysa,
Ufuk çizgisinde kaybolanlara inat,
Alabildiğince kirasız bakabilmek gözlerine
Ki gözlerimin hatırıdır yalnızlığımda.

Yazılırken sehpada kaçak yüreğim,
Yatağım yorgansız,
Başucumda gardiyan,
Ve kirli sakalımda tütün sarısı saçların.

Yazdım dört duvara çentik çentik adını
Karanlık ardınca sordular söylemedim,
Sen olan yüreğimde kâbuslar diriltip
İdamlık yüreğinin adını vermedim.

Dövdüler kaç kere dört dişim kırdılar,
Yerlere düşen yaşım sen, kanım sen,
Başımda dolanan aşk
Ömür boyu müebbetim,
Neden…

Dedim ki,
Munzur gözlüm
Bu bendeki tel örgüler,
Mahpusluk neden?
Dedim ki
Hozat kaderlim
Bir dal gibi ayrı düştüğüm,
Sazımdaki mızrap gibi,
Namusumdun.

Vurun ulan
Güneş bile gittiği gibi gelir,
Ayda öyle,
Düşen bir yıldızsa aşk,
Yakamoz yağsın bir daha gelmez.
Ve ben aşığım,
Sevdiğim bilmez…

Dedim ki,
Suyun kaderi de yağmur olmaktır elbet.
Güneş aşk gibi denizleri yakmaya görsün,
Sevdam vurur ulan/sevdam vurur.
Gelmişini geçmişini..
Sevdam vurur…