Himmet ettim insanlara
Zihniyeti art dediler
Dokunca vicdanlara
Hiç konuşma ört dediler
Fırsattı iyi niyetim
Yediler kemiğim etim
Çözülünce basiretim
Çok uyanık, kurt dediler
Hasımları hısımladım
Bozguncuya çıktı adım
Doğru bildiğimi dedim
Katli vacip, şart dediler
Gönül kütüğünde duldum
Muhip aradım yoruldum
Ruhumun dengini buldum
Vakti geçmiş kart dediler
Gittim doğrunun izinden
Taviz vermedim özümden
Çöp sakınmadım gözümden
Merhametsiz, sert dediler
Boş ver dedi danıştığım
Beyhudeymiş çalıştığım
Çıkarına konuştuğum
Er kişidir, mert dediler
Beleş yiyip boğulmadım
Koyun gibi sağılmadım
Çok ezildim dağılmadım
Başımıza dert dediler
Dolaştım koca dünyayı
Boşa eskittim bünyeyi
Mecbur ettiler Konya’yı
Bura sana yurt dediler
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 12:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!