DeDiKoDuCu Şiiri - Fatma Müjgan

Allah bilir ya...
Sen,şimdi oturmuşsun,
tozdan buzlanmış camın önüne,
bir elinde tesbih,
dudaklarında anlamsız pıt pıtlar,
beni, kesiyorsun...

cam güzeli...

Pencerende,
yıllar önce,kaderin gibi yanlış ördüğün
dantel perdeler,
sararmış,
solmuş,
üstünde, sinek pisliğinden haritalar olmuş!

Benim niyetime,
hülyaya dalıp,
fantazi kuruyorsun değil mi...

ahhh! ahhh! ah! diyorsun,kaltak,
birazdan,
dostu gelecek,

perde açık,
cam aralı,
tül, savruluyor rüzgarda,
iyi de görmüyorsun ya...

kurduğun fantaziyle,
için gıcıklanıyor değil mi...

ah! Diyorsun değil mi...
yine ah!

İnce uzun boyu,
pembe beyaz teni,
birazdan.uçuşan tülden,
içeri süzülen,çapkın ay,
terleyen teninde,yakamozlar yapacak,

Kız,
kör olasıca manyak
fantazisi bitesice kaltak,
ayıp değil mi...

sen,
pencerende
zemheride kurumuş,
fesleğenler gibi,
sinek kanadı yapraklarını dökene dek,

yahut,
bir karpuz gibi,
manav tezgahında oturup,
başkasının hayatına düş kurup,
zaman öldür!

hatta,
O'nun hayatına gir,
bir sürü ön yargılı düşün,içini doldur...

kıskandığın
O,yakışıklı serseri kocasını boşat,
yeniden evlendir...

istersen,
fareyi aslan sanıp,
gem vur!

atla sırtına boğanın,
dolan dur!

Hey...
Hey...
Heeeyyy!

ne oluyorsun?
Biraz az kur...

Veya hiç kurma,
git,çal kapısını,önünde dur!

Bir de
hayatını O'na sor...

o2 Ağustos 2007 Göztepe/İzmir