Dedemle sohbet.... Şiiri - Hüdaverdi Öz

Nasıl anlatsam, kelimeler yetmiyor
Çıplaklık moda, kapanmak ayıp dede.
Dile çok şey geliyor da, söylenmiyor...
Haramlar baş tacı, helal ayıp dede.

Ezelden sürmüşler bizim has bahçeyi
Adil tartmıyor, bozuk, kantar-terazi
Tüm vücuda, el kadar, bez diker terzi
Müslümanın bir tek, adı kalmış dede.

Küfür artık hedefine olmuş vasıl
Düzgün, ne bir nesil kalmış, nede asıl
A dan z ye, herşey bozulmuş velhasıl
Bu cesetler kılınmaz, hep cünüp dede.

Ben kulak dersem, devedir, arif anlar
Edep vardı namus vardı bir zamanlar
Kurtuldunuz siz, ey mezarda yatanlar
Bakmayın rezil dünyaya, dönüp dede.

Ne desem acep bilmem derdim bir değil
Rezillik dağ kadar, az değil uz değil
Ülke bizim ama, millet bizden değil
Beş vakit, vatan satarlar gülüp dede.

Bunlar değil ki, daha derdin yeğini
Açma sen, garip yüreğimin derdini
Kıç açık, göbek açık, zamane gelini
Bakılmıyor inan, başı dönüp dede.

Bunca kahrın derdi, bir tek bana kaldı
Çoğu gitti, kıyamete azı kaldı
Devir bozuk, ne kış kaldı, ne yaz kaldı
Kurtuldu dünyadan göçüp giden dede.

Derdin biri bitmeden, üçü başlıyor
İnsanlar canlı, ama başsız yaşıyor
Artık dede, şeytan insanı taşlıyor
Oturmuş köşeden, bize güler dede.

Katran getirdi, giden beyaz seneler
Şimdiden havlar, enik gibi bebeler
Aslına benzemez...inan ki gölgeler
Sorma bir haller oldu dünya'ya dede.

İçerim dolu, yazsam sayfalar almaz
Boşa koysam dolmaz, dolusu da almaz
Şu insanları sobaya atsam yanmaz
Vatan gitse, umurlarında değil dede.