Dedegül Köyüm Benim Şiiri - Günay Tekeşin

Bir köy çocuğuydum
Her köy çocuğu gibi,
Çöplüklerde,
Tezek kalaklarının arasında saklanmış,
Harmanlarda yakan top oynamıştım,

Gün gelmiş büyümüştüm..
Ayrılmıştım köyümden
Sanki hiç özlemeyecekmişim gibi..
Elveda demiştim..
Çayırına tarlasına,
Köy çıkışındaki mezarlığına
Sanki;
Birdaha hiç dönmeyecekmişim gibi...
Elveda elveda demiştim...

Pus çökmüş yaylalarına
Papatya dolu kırlarına..
Göğe çifte savuran atlarına..
Sevdiğim ne varsaa;
Hoşçakal hoşçakal demiştim..

Koyunların, kuzuların ağılına
Onları otlatan çobanına,
Tipisine, karına, kızağına
Yolu izi olmayan köyüme;
Doğduğum büyüdüğüm topraklara...
Elveda elveda demiştim..

Yıllar yıllar geçti aradan..
Başka diyarların insanı olmuştum...
Bir tılsım uyandırdı beni;
Daldığım derin uykudan..
Meğer ne çok özlemişim köyümü...
Ne çookk ne çookkk..
Akşam olunca çeşmedeki kızları..
Sıcak dost insanları..
Ağaları beyleriii...
Ne çok özlemişim köyümü ne çokk...

Bastırmışım yıllarca...
Hasret duygularımı içime.
Gömülmüşüm kaybolmuşum meğerse..
Kim olduğumu mu unutmuşum yoksa!
Hayır hayır...
Ben hep sesizce yaşamışım özlemimi..
paylaşamamışım kimseyle...

Yeniden yeniden merhaba Köyümm
Merhaba çocukluğum..
Merhaba çocukluk arkadaşlarım..
Merhaba Dedegül dostları..
Güzel köyüm akrabalarım..
Merhabaaaaaaaaaaa...